Ова е книга за стравот, најсилниот човечки инстинкт. Авторот тргнува да испита како канџата на теророт грабнува група луѓе и како реагираат на тој стисок, секој според својата сопствена психолошка конституција. Романот сака да покаже дека е неопходно да се признае исконската човекова вознемиреност, а не истата да се негира. Да се соживееме со стравот е единствен начин човекот да се пронајде себеси. Напишана за време на Втората светска војна, Змија е сместена во Шведска, исплашена поради воената загрозеност. Дагерман, војник и анархосиндикалист, го користи секојдневното отслужување на воената обврска како основа за испитување на социјалната правда и на психологијата на стравот.
Првиот дел од романот е за една жена која работи во воениот камп и го среќава Бил, војник-садист. Вториот дел го претставува вознемирувачкото искуство на алтерегото на писателот, а во последната глава е претставено авторовото гледиште како да се победи стравот.