Петок, 23 Август 2013 11:51
Постојат љубови што се како рани. Секое потсетување на некој спомен е доволен за да се појават поттиснатите спомени. Не поминува ни еден ден, а Ксенија да не помисли на Макс, најмногу поради тоа што не знае дали тој е жив или мртов. Таа неизвесност веќе долго време ја измачува. Дали требаше војната да се разгори за Ксенија да си признае себеси, но и на Макс дека го сака?
Покрај Макс таа се грижи и за неговата пријателка Сара и нејзиниот сопруг Виктор, бидејќи таа ги зела кај себе нивните деца Феликс и Лили. Евреи кои војната најмногу ги погодила.
Не можејќи да продолжи со улогата што ја избира за себе, да продолжи да се преправа дека сѐ е во ред, таа решава дека е време да тргне во потрага по Макс, во разурнатиот Берлин. Но дали тој е оној истиот Макс во кого таа се вљубила?
Макс преживеал, но сѐ уште е затвореник, затвореник на минатото, прогонуван од спомените на блиските пријатели кои загинале, а тој е сѐ уште жив. Бедно живее, но сепак е жив. Спасен благодарение на жртвата на Фердинанд кој умира не предавајќи го ниту него ниту отанатите членови на отпорот против Хитлер. Но по која цена? Вината сега речиси и не го напушта.
Судбината ѝ го враќа Макс на Ксенија, кој сега на некој друг начин се оддалечува од неа. Каква иронија, на почетокот од нивната врска таа ѝ побегнува на љубовта додека сега се чини дека Макс го прави истото.
Ксенија Фјодоровна Ослолин жртвувала многу во животот кој не ѝ овозможил ништо, освен што ја натерал силно да се бори за секој нејзин успех и за моментите на среќа! Кога го наоѓа Макс мисли дека борбата конечно е завршена, но изгледа дека не е така. Таа е слободна жена со сиот егоизам и непопустливост што ја подразбира таквата слобода. Жена со жестина и ум! Акцијата е нејзино второ име бидејќи животот не ѝ оставил поинаков избор. Да останела пасивна и покорна, да отстапела, ќе живеела само со спомените од детството како единствено засолниште.